Br. 07-00-191/2015-02 datum: 31.7.2015.
MIŠLjENjE
Mišljenje je doneto u postupku povodom pritužbe koju je podneo K. P. Z. Lj. P. u ime i uz saglasnost J. D, protiv Instituta za onkologiju i radiologiju Srbije, zbog diskriminacije na osnovu pola i starosnog doba u oblasti rada. U pritužbi se navodi da je J. D. bila zaposlena u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije od 2006. godine, na radnom mestu higijeničarke, a da joj je krajem 2014. godine prekinut radni odnos istekom ugovora o radu na određeno vreme. Prestanak radnog odnosa podnositeljke pritužbe usledio je posle višegodišnjeg rada na istom radnom mestu i nakon brojnih produženja ugovora o radu. U izjašnjenju Instituta za onkologiju i radiologiju Srbije navedeno je da je J. D. radni odnos prestao istekom ugovora o radu na određeno vreme, s obzirom da je institut u skladu sa kadrovskim planom koji donosi Ministarstvo zdravlja bio prinuđen da smanji broj zaposlenih na određeno vreme. U toku postupka je utvrđeno je da se među zaposlenima kojima je prestao radni odnos istekom ugovora o radu na određeno vreme nalaze zaposleni oba pola, starosnog doba od 25 do 60 godina života. Utvrđeno je da je Institut za onkologiju i radiologiju Srbije pružio dovoljno dokaza da za rešenje o prestanku ugovora o radu na određeno vreme J. D, nisu bili od uticaja njeno starosno doba i pol. Zbog toga je Poverenica za zaštitu ravnopravnosti dala mišljenje da rešenjem od 14. oktobra 2014. godine, kojim je J. D. prestao radni odnos na određeno vreme 31. oktobra 2014. godine, istekom roka na koji je zasnovala po ugovoru br. 8-196 od 28. avgusta 2014. godine, Institut za onkologiju i radiologiju Srbije nije prekršio odredbe Zakona o zabrani diskriminacije.
1. TOK POSTUPKA
1.1. Poverenici za zaštitu ravnopravnosti pritužbom se obratio K. P. Z. Lj. P, koju je podneo u ime J. D. iz B, protiv Instituta za onkologiju i radiologiju Srbije.
1.2. U pritužbi je, između ostalog, navedeno:
– da je J. D. rođena 1969. godine, a da se u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije zaposlila 28. marta 2006. godine, na radnom mestu higijeničarke;
– da joj je poslodavac od 2008. godine svaki put po isteku jedne godine rada prekidao radni odnos na period duži od 30 dana;
– da je ovakav prekid radnog odnosa povlačio posebne posledice u skladu sa Zakonom o radu, te je gubila pravo na naknadu za nezaposlena lica koja su u radnom odnosu dužem od jedne godine;
– da joj je radni odnos konačno prekinut 31. oktobra 2014. godine, usled isteka ugovora o radu na određeno vreme;
– da je 24. novembra 2014. godine uputila molbu direktoru instituta u kojoj je skrenula pažnju da je ugovor o radu prekinut njoj, a ne zaposlenima koji su kasnije stupili u radni odnos kod poslodavca i da je poslodavac prilikom prekida radnog odnosa odlučio da prekine radni odnos upravo sa onim zaposlenima koji su radili duže vremena i koji imaju više iskustva od onih koji su ostali u radnom odnosu;
– da je poslodavac povodom ove molbe odgovorio da radni odnos nije mogao ponovo da bude zasnovan, s obzirom da je prethodno izdata saglasnost za zasnivanje radnog odnosa na određeno vreme važila do 31. oktobra 2014. godine, kao i da je Kadrovskim planom smanjen broj zaposlenih na određeno vreme;
– da za sve vreme rada u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije, J. D. nije imala nijedan nesporazum sa poslodavcem, pacijentima ili drugim koleginicama i kolegama i sve vreme je savesno i brižljivo obavljala zaduženja koja su joj u opisu posla. Takođe, za sve vreme trajanja radnog odnosa J. D. niko od nadređenih nije skrenuo pažnju na eventualne propuste u radu ili druga pitanja koja su od značaja za njeno ispunjenje radnih obaveza;
– da je zasnivanje radnog odnosa na određeno vreme i zloupotreba prava iz Zakona o radu koje se odnose na regulisanje produženja ugovora o radu na određeno vreme sa istim zaposlenim, neproporcionalno pogađalo zaposlene sa nižom stručnom spremom kao i one zaposlene koji su starijeg životnog doba (između 50 i 64 godina života).
– da je Institut za onkologiju i radiologiju Srbije ugovore o radu na određeno vreme, sa prekidima dužim od 30 dana, zaključivao uglavnom sa zaposlenima koji su tzv. pomoćno osoblje i koji su nižeg stepena stručne spreme;
– da namera Instituta za onkologiju i radiologiju Srbije nije bila smanjenje broja zaposlenih na određeno vreme, već smanjenje broja zaposlenih na određeno vreme koje su određenog starosnog doba, odnosno, onih koji su blizu ili preko 60 godina i koji se praktično nalaze „pred penzijom”;
– da je zbog ovakvog postupanja poslodavca J. D. diskriminisana u više aspekata njenog radnog odnosa i stavljena u neravnopravan položaj, pre svega zbog starosnog doba i pola, što je na kraju učinjeno nezasnivanjem novog radnog odnosa, iako je ispunjavala sve uslove za navedeno radno mesto.
1.3. Uz pritužbu dostavljena sledeća dokumenta: 1) saglasnost J. D. za podnošenje pritužbe, 2) rešenje o prestanku radnog odnosa od 14. oktobra 2014. godine, 3) fotokopija radne knjižice J. D, 4) molba v.d. direktoru Instituta za onkologiju i radiologiju Srbije od 24. novembra 2014. godine, 5) odgovor Instituta za onkologiju i radiologiju Srbije od 17. decembra 2014. godine i 6) fotokopija spiska zaposlenih higijeničarki, servirki i ostalog osoblja sa datumima zasnivanja radnog odnosa i trajanju ugovora o radu.
1.4. Poverenica za zaštitu ravnopravnosti sprovela je postupak u cilju utvrđivanja pravno relevantnih činjenica i okolnosti, a u skladu sa čl. 35. st. 4. i čl. 37. st. 2. Zakona o zabrani diskriminacije, pa je u toku postupka pribavljeno izjašnjenje Instituta za onkologiju i radiologiju Srbije.
1.5. U izjašnjenju prof. dr R. Dž, v.d. direktora instituta, između ostalog, navedeno je:
– da je J. D. prvi put zasnovala radni odnos na određeno vreme u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije na poslovima higijeničarke 23. marta 2006 godine, na period od tri meseca;
– da je od tada zaključila veći broj ugovora o radu na određeno vreme sa prekidima od 31 dan, a nakon navršene godine dana rada u kontinuitetu;
– da je na osnovu ugovora o radu od 28. avgusta 2014. godine J. D. zasnovala radni odnos na određeno vreme na poslovima higijeničarke u trajanju od tri meseca, počev od 2. septembra 2014. godine do 31. oktobra 2014. godine, kada joj je konačno prestao radni odnos, zbog isteka roka na koji je zaključen ugovor o radu ;
– da Institut za onkologiju i radiologiju Srbije, od oktobra 2005. godine nije imao mogućnosti da prima u radni odnos na neodređeno vreme nemedicinske radnike bez saglasnosti Ministarstva zdravlja. Naime, 2005. godine određeni broj zaposlenih na poslovima higijeničara i servirki izjasnio se za prestanak radnog odnosa kao tehnološki višak, što je tada omogućilo Ministarstvo zdravlja i pored toga što se nije radilo o tehnološkom višku. Zbog smanjenja broja zaposlenih na poslovima higijeničara i servirki bilo je veoma teško organizovati proces rada sa postojećim brojem zaposlenih u to vreme, zbog čega je Institut za onkologiju i radiologiju od 2006. godine bio prinuđen da zaposlene na navedenim poslovima prima u radni odnos na određeno vreme;
– da ministar zdravlja donosi kadrovski plan svake godine u skladu sa Zakonom o zdravstvenoj zaštiti, kojim utvrđuje ukupan broj zaposlenih na određeno i neodređeno vreme;
– da je kadrovskim planom za 2014. godinu utvrđen ukupan broj zaposlenih od 930, od čega 843 zaposlenih koji obavljaju poslove za potrebe obaveznog zdravstvenog osiguranja na osnovu ugovora sa Republičkim fondom za zdravstveno osiguranje;
– da je ukupan broj zaposlenih po kadrovskom planu za 2014. godinu smanjen za 73 zaposlenih (na neodređeno vreme za 13 zaposlenih, a na određeno vreme za 60 zaposlenih), u odnosu na kadrovski plan iz 2013. godine;
– da je u tom periodu u radnom odnosu na određeno vreme po osnovu rada na projektima bio 21 zaposleni, radi zamene zaposlenog 35 zaposlenih, a u radnom odnosu na određeno vreme zbog povećanog obima posla radilo je 69 zaposlenih;
– da je Institut za onkologiju i radiologiju Srbije uputio zahtev Ministarstvu zdravlja za izmenu kadrovskog plana za 2014. godinu, odnosno za odobravanje broja izvršilaca na određeno vreme za 60 zaposlenih, jer je broj zaposlenih na određeno vreme bio veći od broja koji je utvrđen kadrovskim planom;
– da je shodno odredbama Zakona o zdravstvenoj zaštiti kojim je utvrđeno da broj zaposlenih ne sme biti veći od broja utvrđenog kadrovskim planom, smanjen broj zaposlenih na određeno vreme, te je iz tog razloga prestao i radni odnos J. D.;
– da je iz tih razloga u 2014. godini prestao i radni odnos zaposlenima na poslovima: higijeničara (8), servirke (10), kuvara (1), administrativnih tehničara (14), operatera na računaru (1), doktora specijaliste anesteziologije sa reanimatologijom (2), statističara (1) i fizičara (1);
– da je u radni odnos na određeno vreme, zbog povećanog obima posla, tokom 2014. godine primljeno 14 zaposlenih na poslovima higijeničara, zatim 13 zaposlenih na poslovima servirke i dva zaposlena na poslovima kuvara;
– da su neosnovani navodi iz pritužbe da je Institut smanjio broj zaposlenih na određeno vreme prvenstveno ženama između 54 i 64 godina života;
– da je u januaru 2015. godine, na zahtev načelnice odeljenja ishrane i higijene, raspisan oglas za prijem u radni odnos na određeno vreme tri servirke i jednog kuvara, zbog potrebe procesa rada, a oglas je raspisan jer je prestao radni odnos P. Lj. (kuvarici) i Đ. M. (servirki);
– da je oglas za radno mesto servirke raspisan zbog smanjenog broja izvršilaca na ovim poslovima, te nije moglo da se obavlja generalno čišćenje kuhinje sa postojećim brojem zaposlenih u okviru redovnog radnog vremena, te su u radni odnos primljene tri servirke (37, 45 i 54 godine).
1.6. Uz izjašnjenje su dostavljena sledeća dokumenta: 1) kadrovski plan Instituta za onkologiju i radiologiju Srbije za 2013 i 2014. godine, 2) zahtev za izmenu kadrovskog plana Instituta za onkologiju i radiologiju Srbije, 3) molba za prijem u radni odnos od 30 decembra 2014. godine, 4) spisak zaposlenih na određeno vreme u 2014. godini, sa nazivima radnih mesta i starosnom strukturom i 5) spisak zaposlenih u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije kojima je prestao radni odnos tokom 2014. godine, sa nazivima radnih mesta i starosnom strukturom.
2. ČINjENIČNO STANjE
2.1. Na osnovu navoda iz pritužbe i izjašnjenja utvrđeno je da je J. D. u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije zasnovala radni odnos na određeno vreme, na radnom mestu higijeničarke, na osnovu ugovora o radu od 23. marta 2006. godine, na period od tri meseca. Nakon toga zaključila je veći broj ugovora o radu na određeno vreme, sa prekidima preko 30 dana. Ugovorom o radu od 28. avgusta 2014. godine ponovo je zasnovala radni odnos na određeno vreme na period od tri meseca, od 2. septembra do 31. oktobra 2014. godine, kada joj je konačno prestao radni odnos. Na osnovu rešenja od 14. oktobra 2014. godine utvrđeno je da je J. D. prestao radni odnos na određeno vreme u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije 31. oktobra 2014. godine, zbog isteka roka na koji je zasnovala, po ugovoru o radu.
2.2. Uvidom u spisak zaposlenih na određeno vreme kojima je u toku 2014. godine prestao radni odnos u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije utvrđeno je da je od osam zaposlenih kojima je prestao radni odnos na poslovima higijeničarki, jedna zaposlena starosnog doba između 30 i 35 godina, tri zaposlene su starosnog doba između 40 i 45 godina, tri zaposlene su starosnog doba između 50 i 55 godina i jedna zaposlena je starosnog doba između 55 i 60 godina života. Utvrđeno je, takođe, da je od 14 zaposlenih kojima je prestao radni odnos na poslovima administrativnog tehničara (jedan muškarac i 13 žena) pet zaposlenih starosnog doba između 25 do 30 godina, dva zaposlena su starosnog doba između 30 i 35 godine, dva zaposlena su starosnog doba između 35 i 40 godina i pet zaposlenih su starosnog doba između 40 i 45 godina života. Dalje, od dve zaposlene kojima je prestao radni odnos na poslovima fizičarke, jedna je starosnog doba između 30 i 35 godina i jedna starosnog doba između 40 i 45. godina. Od ukupno deset servirki kojima je prestao radni odnos na određeno vreme, jedna je mlađa od 25 godina, jedna je starosnog doba između 35 i 40 godina, dve su starosnog doba između 40 i 45 godina, dve starosnog doba između 45 i 50 godina, zatim dve starosnog doba između 50 i 55 godina i dve starosnog doba između 55 i 60 godina. Dvoje zaposlenih na poslovima doktor medicine – specijalista anesteziologije sa reanimatologijom, kojima je prestao radni odnos imaju više od 60 godina života, dok je zaposleni na poslovima operatera starosnog doba između 30 i 35 godina života. Na osnovu ovih podataka, radni odnos na određeno vreme je prestao za 37 zaposlene osobe u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije, na navedenim poslovima (35 žena i dva muškarca). Utvrđeno je, takođe, da je prosečna starost zaposlenih (37) kojima je prestao radni odnos na određeno vreme na ovim poslovima 43 godine.
2.3. Uvidom u spisak zaposlenih u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije koji su u toku 2014. godine zaposleni na određeno vreme, zbog povećanog obima rada u Odeljenju ishrane i higijene utvrđeno je da su zaposlene 14 higijeničarki, 13 servirki i dve kuvarice. Starosna struktura 14 zaposlenih higijeničarki je sledeća: jedna zaposlena je starosnog doba između 25 i 30 godina, pet zaposlenih su starosnog doba između 40 i 45 godine, šest su starosnog doba između 45 i 50 godina, jedna zaposlena je starosnog doba između 50 i 55 godina i jedna zaposlena je starosnog doba između 55 i 60 godina života. Od dve kuvarice, jedna ima 30 godina, a druga 56 godina. Od 13 zaposlenih servirki, dve su starosnog doba između 35 i 40 godine, jedna je starosnog doba između 40 i 45, tri su starosnog doba između 45 i 50 godina, zatim pet starosnog doba između 50 i 55 godina života i dve su starosnog doba između 55 i 60 godina života.
3. MOTIVI I RAZLOZI ZA DONOŠENjE MIŠLjENjA
3.1. Poverenica za zaštitu ravnopravnosti, prilikom odlučivanja u ovom predmetu, imala je u vidu navode iz pritužbe, izjašnjenja, dokaze koji su dostavljeni i antidiskriminacione i druge propise.
Pravni okvir
3.2. Poverenik za zaštitu ravnopravnosti je samostalan, nezavisan i specijalizovan državni organ ustanovljen Zakonom o zabrani diskriminacije sa zadatkom da radi na suzbijanju svih oblika i vidova diskriminacije i ostvarivanju ravnopravnosti u društvenim odnosima. Nadležnost Poverenika za zaštitu ravnopravnosti široko je određena, u skladu sa međunarodnim standardima, kako bi se omogućilo da delotvorno i efikasno ostvaruje svoju ulogu. Jedna od osnovnih nadležnosti Poverenika jeste da prima i razmatra pritužbe zbog diskriminacije, daje mišljenja i preporuke u konkretnim slučajevima diskriminacije i izriče zakonom utvrđene mere. Pored toga, Poverenik je ovlašćen da predlaže postupak mirenja, kao i da pokreće sudske postupke za zaštitu od diskriminacije i podnosi prekršajne prijave zbog akata diskriminacije propisanih antidiskriminacionim propisima. Poverenik je, takođe, ovlašćen da upozorava javnost na najčešće, tipične i teške slučajeve diskriminacije i da organima javne vlasti preporučuje mere za ostvarivanje ravnopravnosti.
3.3. Ustav Republike Srbije u čl. 21. zabranjuje svaku diskriminaciju, neposrednu ili posrednu, po bilo kom osnovu, a naročito po osnovu rase, pola, nacionalne pripadnosti, društvenog porekla, rođenja, veroispovesti, političkog ili drugog uverenja, imovnog stanja, kulture, jezika, starosti i psihičkog ili fizičkog invaliditeta.
3.4. Ustavna zabrana diskriminacije bliže je razrađena Zakonom o zabrani diskriminacije, koji u čl. 2. st. 1. tač. 1. propisuje da diskriminacija i diskriminatorno postupanje označavaju svako neopravdano pravljenje razlike ili nejednako postupanje, odnosno propuštanje (isključivanje, ograničavanje ili davanje prvenstva), u odnosu na lica ili grupe kao i na članove njihovih porodica, ili njima bliska lica, na otvoren ili prikriven način, a koji se zasniva na rasi, boji kože, precima, državljanstvu, nacionalnoj pripadnosti ili etničkom poreklu, jeziku, verskim ili političkim ubeđenjima, polu, rodnom identitetu, seksualnoj orijentaciji, imovnom stanju, rođenju, genetskim osobenostima, zdravstvenom stanju, invaliditetu, bračnom i porodičnom statusu, osuđivanosti, starosnom dobu, izgledu, članstvu u političkim, sindikalnim i drugim organizacijama i drugim stvarnim, odnosno pretpostavljenim ličnim svojstvima. Odredbama čl. 15-27. Zakona o zabrani diskriminacije propisani su posebni slučajevi diskriminacije, pa je tako čl. 16. st. 1. zabranjena diskriminacija u oblasti rada, odnosno narušavanje jednakih mogućnosti za zasnivanje radnog odnosa ili uživanje pod jednakim uslovima svih prava u oblasti rada, kao što su pravo na rad, na slobodan izbor zaposlenja, na napredovanje u službi, na stručno usavršavanje i profesionalnu rehabilitaciju, na jednaku naknadu za rad jednake vrednosti, na pravične i zadovoljavajuće uslove rada, na odmor, na obrazovanje i stupanje u sindikat, kao i na zaštitu od nezaposlenosti. Pored ostalog, odredbom čl. 23. st. 1. propisano je da je zabranjena diskriminacija lica na osnovu starosnog doba.
3.5. Zakon o radu zabranjuje diskriminaciju, odnosno, svaki oblik diskriminacije lica koja traže zaposlenje, kao i zaposlenih, s obzirom na pol, rođenje, jezik, rasu, boju kože, starost, trudnoću, zdravstveno stanje, odnosno invalidnost, nacionalnu pripadnost, veroispovest, bračni status, porodične obaveze, seksualno opredeljenje, političko ili drugo uverenje, socijalno poreklo, imovinsko stanje, članstvo u političkim organizacijama, sindikatima ili neko drugo lično svojstvo.
Analiza navoda iz pritužbe, izjašnjenja i dokaza sa aspekta antidiskriminacionih propisa
3.6. Imajući u vidu predmet ove pritužbe, u konkretnom slučaju potrebno je utvrditi da li je Institut za onkologiju i radiologiju Srbije rešenjem o prestanku radnog odnosa na određeno vreme J. D, izvršio akt diskriminacije na osnovu njenih ličnih svojstava – pola i starosnog doba. S obzirom na ovlašćenja Poverenika za zaštitu ravnopravnosti, predmet ovog postupka nije ispitivanje da li je poslodavac, prilikom zasnivanja ugovora o radu na određeno vreme sa zaposlenima, regulisanja produženja ugovora o radu na određeno vreme bez zasnivanja rada na neodređeno vreme, kao i smanjenja broja zaposlenih na određeno vreme, postupao u skladu sa propisima kojima se regulišu radni odnosi, već isključivo ispitivanje eventualnog postojanja povrede Zakona o zabrani diskriminacije.
3.7. Poverenica za zaštitu ravnopravnosti analizirala je navode iz izjašnjenja poslodavca da je smanjen broj zaposlenih na određeno vreme, prema utvrđenom kadrovskom planu koji donosi Ministarstvo zdravlja, kao i da Institut za onkologiju i radiologiju Srbije od oktobra 2005. godine nije imao mogućnosti da prima u radni odnos na neodređeno vreme nemedicinske radnike bez saglasnosti Ministarstva zdravlja, iz kojih razloga je prestao i radni odnos na određeno vreme J. D. Prema kadrovskom planu za 2014. godine, koji je Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije dostavljen 21. oktobra 2014. godine, utvrđen je ukupan broj zaposlenih (na neodređeno i određeno vreme) od 930, od čega je 843 zaposlenih koji obavljaju poslove za potrebe obaveznog zdravstvenog osiguranja na osnovu ugovora sa Republičkim fondom za zdravstveno osiguranje. Prema kadrovskom planu Ministarstva zdravlja za 2013. godinu, koji je Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije dostavljen 30. maja 2013. godine ukupan broj zaposlenih (na neodređeno i određeno vreme) bio je 1003, od čega 856 zaposlenih koji obavljaju poslove za potrebe obaveznog zdravstvenog osiguranja na osnovu ugovora sa Republičkim fondom za zdravstveno osiguranje. Imajući u vidu broj zaposlenih u 2013. i 2014. godini, ukupan broj zaposlenih u 2014. godini u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije je smanjen za ukupno 73 zaposlenih, od čega je na neodređeno vreme smanjen za 13 zaposlenih, a na određeno vreme za 60 zaposlenih, u odnosu na 2013. godinu. Poverenica za zaštitu ravnopravnosti imala je u vidu i obrazloženje Instituta za onkologiju i radiologiju Srbije iz zahteva za izmenu kadrovskog plana, koji je 24. oktobra 2014. godine upućen Ministarstvu zdravlja RS, u kojem se navodi „da institut ima u radnom odnosu na određeno vreme veći broj servirki i higijeničara, da s obzirom da prijem u radni odnos na neodređeno vreme nije u međuvremenu odobravan, zbog čega je samo 10 servirki zaposleno na neodređeno vreme, da je neophodno da svakodnevno radi 18 servirki u obe smene na odeljenjima, zbog čega je angažovano 17 servirki, da je u radnom odnosu na neodređeno vreme 39 higijeničarki, da je zbog povećanja obima rada, a nedovoljnog broja zaposlenih na neodređeno vreme izvršen prijem na određeno vreme 22 higijeničara, s obzirom da prijem higijeničara nije odobravan”. Takođe, u navedenom zahtevu za izmenu kadrovskog navodi se da je ukupan broj zaposlenih na određeno vreme 140, dok je po kadrovskom planu odobreno 87 zaposlenih, da Institut za onkologiju i radiologiju Srbije zbog povećanog obima rada ima u radnom odnosu na određeno vreme manje od 10% zaposlenih.
3.8. Poverenica za zaštitu ravnopravnosti cenila je i navode iz izjašnjenja da je razlog smanjenja broja zaposlenih na određeno vreme da se broj zaposlenih uskladi sa kadrovskim planom Ministarstva zdravlja, zbog čega je u 2014. godini prestao radni odnos i zaposlenima na određeno vreme na poslovima: higijeničara, servirke, kuvara, administrativnih tehničara, operatera na računaru, doktora specijaliste anesteziologije sa reanimatologijom, statističara i fizičara, ukupno 37 zaposlenih. Institut za onkologiju i radiologiju Srbije dostavio je i tabelarni prikaz spiska zaposlenih kojima je radni odnos na određeno vreme prestao na navedenim poslovima, sa nazivima radnih mesta, kao i starosnom strukturom.
Na osnovu ovog dokaza utvrđeno je da je jedna zaposlena mlađa od 25 godina (servirka), petoro zaposlenih su starosnog doba između 25 i 30 godina (administrativni tehničar), petoro zaposlenih su starosnog doba između 30 i 35 godina (administrativni tehničar, fizičar, higijeničar, operater), troje zaposlenih su starosnog doba između 35 i 40 godina (administrativni tehničar, servirka), osmoro zaposlenih su starosnog doba između 40 i 45 godina (administrativni tehničar, fizičar, servirka), petoro zaposlenih su starosnog doba između 45 i 50 godina (higijeničar, servirka), zatim petoro zaposlenih su starosnog doba između 50 i 55 (higijeničar, servirka), troje zaposlenih su starosnog doba između 55 i 60 godina (higijeničar, servirka) i dvoje zaposlenih koji su stariji od 60 godina (doktor specijaliste anesteziologije sa reanimatologijom). Na osnovu ovih podataka evidentno je da je radni odnos na određeno vreme, na ovim poslovima prestao zaposlenima različitog starosnog doba (od 20 do 60 godina), a ne isključivo zaposlenima koji su starosnog doba između 50 od 65 godina života.
Daljom analizom tabelarnog prikaza utvrđeno je da je zbog povećanog obima rada, u radni odnos na određeno vreme u Odeljenje ishrane i higijene, tokom 2014. godine, primljeno 14 higijeničarki, 13 servirki i dva kuvara. U pogledu starosne strukture od ukupno 14 zaposlenih higijeničarki, jedna je starosnog doba između 25 i 30 godine, pet je starosnog doba između 40 i 45, šest starosnog doba između 45 i 50, jedna između 50 i 55 i jedna starosnog doba između 55 i 60. Dalje, jedna kuvarica je starosnog doba između 25 i 30 godina, a jedna je starosnog doba između 55 i 60 godina. Od ukupno 13 zaposlenih servirki, jedna je starosnog doba između 35 i 40 godina, jedna starosnog doba između 40 i 45, tri su starosnog doba između 45 i 50 godina, pet starosnog doba između 50 i 55 i dve starosnog doba između 55 i 60 godina. Na osnovu ovih podataka evidentno je, takođe, da je Institut za onkologiju i radiologiju Srbije radni odnos na određeno vreme zasnivao sa zaposlenima različitog starosnog doba (od 25 do 60 godina), a ne isključivo sa mlađim osobama.
3.9. Povodom navoda iz pritužbe da je smanjenje broja zaposlenih na određeno vreme sprovedeno bez posebnih kriterijuma i pravila, čime je Institut za onkologiju i radiologiju Srbije stavio u neravnopravan položaj podnositeljku pritužbe, pre svega, zbog njenog starosnog doba i pola, Poverenica ukazuje da je evidentno da je više žena koje su ostale bez posla istekom ugovora o radu na određeno vreme, ali ujedno konstatuje da na žalost, zbog rodne segregacije u obrazovanju i tržištu rada, na ovim poslovima je i zaposleno više žena, pa je samim tim i veći broj žena kojima je prestao radni odnos zbog isteka ugovora o radu na određeno vreme. To potvrđuje i činjenica da su u radni odnos na određeno vreme u Institutu za onkologiju i radiologiju Srbije u 2014. godini, takođe, zaposlene žene i to različitog starosnog doba. Pored toga, u toku postupka je utvrđeno da radni odnos na određeno vreme nije prestao isključivo ženama određenog starosnog doba (između 50 i 64 godine) već ženama i muškarcima različitog starosnog doba.
3.10. U skladu sa navedenim, na osnovu utvrđenog činjeničnog stanja, Poverenica za zaštitu ravnopravnosti je stava da je Institut za onkologiju i radiologiju Srbije pružio dovoljno osnova za zaključak da na rešenje o prestanku radnog odnosa na određeno vreme zbog proteka roka na koji je zaključen, nisu bili od uticaja starosno doba i pol J. D. Stoga je Poverenica za zaštitu ravnopravnosti mišljenja da Institut za onkologiju i radiologiju Srbije nije diskriminisao J. D. rešenjem o prestanku ugovora o radu na određeno vreme protekom roka na koji je zaključen, na osnovu njenih ličnih svojstava – pola i starosnog doba.
4. MIŠLjENjE
Rešenjem od 14. oktobra 2014. godine, kojim je J. D. prestao radni odnos na određeno vreme 31. oktobra 2014. godine, istekom roka na koji je zasnovan po ugovoru o radu br. 8-196 od 28. avgusta 2014. godine, Institut za onkologiju i radiologiju Srbije nije prekršio odredbe Zakona o zabrani diskriminacije.
Protiv ovog mišljenja nije dopuštena žalba niti bilo koje drugo pravno sredstvo, jer se njime ne odlučuje o pravima i obavezama pravnih subjekata.
POVERENICA ZA
ZAŠTITU RAVNOPRAVNOSTI
Brankica Janković
Pritužba K.P.Z.Lj.P protiv Instituta za onkologiju i radiolgiju R. S. zbog diskriminacije na osnovu starosnog doba u oblasti rada 
